3D dizayna ilk dəfə toxunanda qarşımda sadəcə boş bir ekran var idi. Nə şəkil, nə model, nə də konkret tapşırıq. Müəllimimiz bizə dedi ki, bu gün xəyalınızdakı bir əşyanı sıfırdan yaradacaqsınız. Ekranda görünən ağ fonun içində heç nə yox idi, amma beynimin içində saysız fikir vardı. Elə həmin an başa düşdüm ki, bu dərs fərqli olacaq.
Əvvəlcə addımlarım yavaş idi. Hansı alət nə işə yarayır, hansı düymə nə edir, öyrənmək vaxt alırdı. Sadə bir kvadratla başladım. Ona bir az forma verdim, sonra silindr əlavə etdim, bir az da çevrilmə verdim. Zamanla forma mənim gözümün önündə dəyişməyə başladı. Qutudan evə, evdən bir kiçik robot fiquruna çevrildi. Artıq bu mənim modelim idi. Özüm yaratmışdım. Heç kəsin köməyi olmadan.
Ən maraqlısı isə o oldu ki, müəllim bildirdi. Sabah bu modelləri 3D printerdə çap edəcəyik. Kompüter ekranında qurduğum bir ideyanın gerçək dünyada əlimə keçəcəyini bilmək inanılmaz hiss idi. O gecə başqa heç nə düşünə bilmədim. Səhəri səbirsizliklə gözlədim.
Modelim printerdən çıxanda onun isti səthinə toxunmaq, formasını barmaqlarımla yoxlamaq mənim üçün sadəcə texnoloji bir nəticə deyildi. Bu inamın və zəhmətin nəticəsi idi. Öz beynimdə qurduğum bir şeyi gözlə görülən bir əşyaya çevirmişdim. Bu, mənə sübut etdi ki, yaradıcılıq yalnız sənətə aid deyil. Texnologiyanın içində də duyğu var. Fikirlərin formaya düşməsi var.
Bu dərs mənə göstərdi ki, boş bir səhifə qorxulu deyil. Boşluq deməkdir ki, sən azadsan. Yaratmaq sənlikdir. Hər şey bir ideya ilə başlayır. Və əgər kifayət qədər səbir və maraq göstərsən, o ideya bir gün əlinə keçə bilər.