Mühəndislik deyəndə əvvəllər gözümün önünə yalnız göydələnlər, nəhəng texnikalar və dəmir konstruksiyalar gəlirdi. Ancaq son dərsdən sonra anladım ki, mühəndislik bəzən sadəcə bir parça kağızla da başlaya bilər.
O gün müəllimimiz sinfə daxil oldu və maraqlı bir tapşırıq verdi: sadə materiallardan istifadə edərək elə bir körpü hazırlayın ki, üzərinə kitab qoyduqda da dağılmasın. Masaların üzərində kağız, yapışqan və bir neçə qələm vardı. Hamımız bir anlıq tərəddüd etdik: Kağızla körpü tikmək mümkündürmü?
Fikirlər arasında dolaşaraq işə başladıq. Qruplara bölünüb fərqli ideyalar irəli sürdük. Biri kağızı büküb sütun formasına saldı, digəri onu dartaraq körpünün alt hissəsini möhkəmləndirməyə çalışdı. Bizim qrup əvvəlcə sadə bir model hazırladı. Amma ilk sınaq zamanı körpü dağıldı. Açığı, bir qədər pərt olduq. Lakin bu uğursuzluq bizi ruhdan salmadı. Əksinə, səbəbi araşdırdıq, alternativ yollar düşündük və kağızları daha məqsədyönlü şəkildə qatlamağa başladıq.
İkinci cəhdimiz uğurlu alındı. Körpümüz iki kitabın ağırlığına tab gətirdi və bu bizim üçün əsl qələbə idi. Amma həmin gün qazandığım ən böyük uğur yalnız fiziki körpü deyildi. Mən mühəndisliyin mahiyyəti ilə tanış oldum: planlama, sınaqdan keçirmə, səhvlərlə üzləşmə və yenidən cəhd etmə. Ən əsası isə nəticədən çox prosesin özü dəyərli idi.
Dərsin sonunda müəllimimiz belə dedi: “Mühəndislik təkcə tikmək deyil, həm də düşünməkdir. Problemi analiz etmək, fərqli yollar sınamaq və inadla çalışmaqdır.” Həqiqətən də biz həmin gün yalnız kağızdan körpü düzəltmədik. Biz əslində düşünməyi, əməkdaşlıq etməyi və inadkarlığın gücünü öyrəndik.
İndi bir körpüyə baxanda onun yalnız materiallarını yox, arxasında gizlənən zəhməti, təcrübələri və düşüncələri də görə bilirəm.